Që në moshë të re, ai e dinte se do të bëhej prift. Kur Papa ishte 21 vjeç, ai u sëmur me pneumoni të rëndë dhe iu hoq pjesërisht mushkëria e djathtë. Kjo arsye e lidhi më shumë me besimin.
Në vitin 1958, Jorge Mario Bergoglio, emri i vërtetë i Papës hyri në novatorin e Shoqërisë së Jezusit dhe dy vjet më vonë ai bëri betimet e tij të para si jezuit. Në vitin 1963, pasi u kthye në Buenos Aires, ai studioi filozofi në Seminarin San Miguel.
Midis 1964 dhe 1965, ai dha mësim letërsi dhe psikologji në një shkollë të mesme jezuite në Santa Fe, Argjentinë, dhe në vitin 1966, ai dha mësim në shkollën e mesme prestigjioze Colegio del Salvador në Buenos Aires.
Në vitin 1967, ai u kthye në studimet e tij teologjike dhe u shugurua prift më 13 dhjetor 1969. Pas profesionit të tij të përhershëm si jezuit në 1973, ai u bë mjeshtër i fillestarëve në San Miguel. Më vonë po atë vit, ai u zgjodh epror i provincës jezuite të Argjentinës dhe Uruguait.
Nga viti 1979 deri në vitin 1985, At Jorge shërbeu si rektor dhe mësues teologjie në Colegio Maximo, përpara se të përfundonte tezën e doktoraturës në Gjermani.
Në vitin 1992 At Jorge u emërua peshkop ndihmës i Buenos Aires. Ai ishte një nga tre anëtarët ndihmës dhe e kaloi pjesën më të madhe të kohës duke u kujdesur për universitetin katolik, duke këshilluar priftërinjtë dhe duke predikuar e dëgjuar rrëfimet.
Më 3 qershor 1997, peshkopi Bergoglio u emërua kryepeshkop bashkadjutor. Ai u emërua si kryepeshkop i ri i Buenos Aires më 28 shkurt 1998. Si kryepeshkop, ai njihej thjesht si “At Jorge” dhe mbajti qëndrimin se Kisha i përket rrugës. Ai ndërtoi kapela dhe misione në zona të varfra dhe dërgoi seminaristë për t’u shërbyer atyre.
Ai foli shpesh kundër padrejtësisë, si trajtimi i punëtorëve emigrantë nga vendet fqinje dhe kundër çështjeve sociale si aborti dhe martesat e të njëjtit seks.
Në vitin 2001, peshkopi Bergoglio u ngrit në kardinal dhe më vonë atë vit ai shërbeu si zyrtar i Sinodit të Peshkopëve në Vatikan. Në të njëjtin vit, Kardinali Bergoglio filloi një mandat gjashtëvjeçar si kreu i konferencës së peshkopëve argjentinas.
Ai u vendos si Papa i ri më 19 mars 2013, në festën e Shën Jozefit, përpara se dhjetëra mijëra njerëz të mblidheshin në sheshin e Shën Pjetrit në Romë.
Papa Françesku e filloi zyrtarisht shërbesën e tij si peshkop i Romës dhe si Papë duke u zotuar se do të mbronte Kishën Katolike.
Thënia brilante e PAPA FRANÇESKUT
“Ndërmjet shumë pyetjeve që i ka bërë vetes njeriu gjatë gjithë historisë, njëra më shumë se të gjitha ka gjetur gjithnjë përgjigje të pasigurt, por që na lejon të përballemi me ngjarjen nga e cila lind pyetja primordiale, ajo e jetës pas vdekjes. Çfarë do të ndodhë me njeriun pas vdekjes? Po me mua? Të gjithë jemi të vetëdijshëm se askush nuk i shpëton misterit të vdekjes dhe se pyetjet e shumta që lindin nga ky fund nuk mund të mos e vënë në dyshim atë virtyt që, më shumë se të tjerët, i lejon çdo burri dhe gruaje të shikojë përtej kufijve njerëzor: shpresën! Sepse shpresa është jetë, është të jetosh, t’i japësh kuptim shtegtimit; të gjesh arsye për të ecur përpara duke motivuar ndjenjën e qenies sonë, të së tashmes sonë, të pranisë sonë këtu e tani.”
