Landi Çela
Më shumë se 300 banesa u përmbytën në Durrës nga një rrebesh shiu, por faji nuk është i natyrës. Nuk është një katastrofë e paparashikueshme apo një forcë madhore që e kapi qytetin në befasi. Përmbytjet në Durrës janë një histori e përsëritur, një cikël dëshpërues që ndodh sa herë që retë mbledhin shi mbi qytetin bregdetar. Faji është i një qeverisjeje të paaftë, një administrate të korruptuar dhe një sistemi të kanalizimeve që ekziston vetëm në fjalimet e zyrtarëve.
Si ndodh që një qytet që paguan taksa të larta për shërbime publike, mbetet nën ujë pas çdo reshjeje? Si ndodh që mijëra familje humbin orenditë, ushqimet dhe mobiljet e tyre, ndërsa Bashkia e Durrësit jep deklarata qetësuese se “situata është nën kontroll”? Ku ishin pusetat dhe kanalet kulluese për të cilat qytetarët paguajnë çdo vit? Përgjigjja është e qartë: janë të bllokuara nga mungesa e mirëmbajtjes, nga shpërdorimi i fondeve dhe nga një indiferencë e tmerrshme e autoriteteve.
Premtime Boshe
Kryetarja e Bashkisë, Emiriana Sako, doli me një premtim standard: do të vlerësojmë dëmet dhe do të kompensojmë banorët. Por banorët e Durrësit e dinë tashmë skenarin. Do të formohet një komision, do të bëhen disa inspektime simbolike, do të shpërndahen disa qese me ndihma dhe më pas… heshtje. Ata që humbën gjithçka, do të vazhdojnë të jetojnë mes lagështirës dhe baltës, ndërsa Bashkia do të vazhdojë të mjelë buxhetin për projekte “fasadë”.
Ndërkohë, Ministria e Mbrojtjes, përgjegjëse për emergjencat civile, nuk bëri asgjë për të parandaluar përmbytjet. Vetëm pasi uji kishte hyrë në qindra banesa, dërgoi një eskavator për “pastrimin e kanaleve”. Pra, kanalet ishin të bllokuara dhe ata prisnin që të ndodhte përmbytja për të ndërhyrë! Ky është kulmi i papërgjegjshmërisë.
Korrupsioni dhe vjedhja e parave publike
Përmbytjet në Durrës nuk janë thjesht një pasojë e natyrës, por një krim administrativ. Fondet për mirëmbajtjen e kanalizimeve nuk shkojnë atje ku duhet, por futen në xhepat e oligarkëve të tenderave. Kullimi dhe kanalizimet janë lënë në mëshirën e fatit, sepse prioriteti i qeverisjes lokale nuk është siguria e qytetarëve, por projektet luksoze që mbushin xhepat e zyrtarëve.
Në vend që të investohen në sistemin e kanalizimeve, paratë e qytetarëve shkojnë për projekte “shëtitore” që përmbyten sa herë që bie shi, për palma dhe fasada që shërbejnë vetëm për propagandë. Dhe ndërsa Bashkia e Durrësit deklaron se po “monitoron” situatën, qytetarët e saj mbyten në borxhe për të riparuar shtëpitë që përmbyten sa herë që qeverisja dështon.
Faturën e paaftësisë: E paguajnë qytetarët
Kjo përmbytje nuk është as e para dhe as e fundit. Nëse ky shtet do të funksiononte, dikush do të jepte dorëheqjen për këtë katastrofë. Dikush do të mbante përgjegjësi për qindra familje që humbën gjithçka në mes të dimrit. Por në Shqipëri, dështimi shpërblehet me poste më të larta, dhe ata që vuajnë pasojat janë qytetarët e zakonshëm.
Për Durrësin, përmbytjet janë kthyer në një fat të pashmangshëm, por nuk duhet të jenë të tilla. Kjo është një katastrofë e bërë nga dora e njeriut, një pasojë e korrupsionit dhe e një qeverisjeje që kujtohet për qytetarët vetëm kur ka zgjedhje. Dhe deri në zgjedhjet e radhës, ujërat do të tërhiqen, por mashtrimet dhe paaftësia do të mbeten aty, të pandryshuara.
