Protesta për Martinin, bashkohet shoku i tij Luisi krah prindërve të shokut të ndjerë

“Po kalojmë net pa gjumë, duam vetëm drejtësi”, prindërit e Martinit sërish në protestë

Prindërit e Martin Canit, djalit që u vra tragjikisht pranë shkollës “Fan Noli” në Tiranë, kanë protestuar përsëri, duke kërkuar drejtësi për humbjen e djalit të tyre.

Babai i 14-vjeçarit, i prekur thellë nga ngjarja, deklaroi se familja e tij po përballet me një traumë të madhe dhe net të pagjumë.

“Kemi dy muaj që përjetojmë këtë dramë të madhe dhe nuk kemi asnjë reagim nga institucionet. U bëj thirrje të gjithë prindërve që të bashkohemi, pasi fëmijët janë mbi gjithçka. Nuk flemë gjumë, po përjetoj një ngjarje tragjike, kemi një traumë tepër të madhe. Na ka kapur frika, u bëj thirrje institucioneve që të na dëgjojnë. Prokurorja më tha se do të kemi një përgjigje e ka vetëm heshtje. Heshtja vret”, – tha ai.

Ndërkohë, nëna e Martin Canit kërkoi vetëm drejtësi, duke theksuar se asnjë institucion nuk e ka kontaktuar deri më tani.

“Kërkoj vetëm drejtësi. Askush nuk më ka kontaktuar. Mesazhet e mia i kam bërë publike dhe dua vetëm drejtësi”, – u shpreh ajo.

Prindërit vazhdojnë të kërkojnë një përgjigje për ngjarjen tragjike që u mori jetën djalit të tyre, duke kërkuar reagimin e institucioneve përgjegjëse dhe drejtësi për humbjen e tyre.

Luis Meçja, adoleshenti i plagosur në ngjarjen ku humbi jetën Martin Cani, është shfaqur për herë të parë në protestë. Ai u pa krah prindërve të Martin Canit dhe qytetarëve të tjerë të pranishëm. Meçja vijon të qëndrojë në versionin e tij, ku deklaron se kanë qenë dy persona me thika.

Heshtja vret më shumë se gjithçka. Kemi dy muaj që e përjetojmë këtë dramë të madhe dhe nuk kemi asnjë reagim, as nga prokuroria, as nga shkolla, dhe as nga shëndetësia, sepse Martini bëri xhiron e madhe të Tiranës për arsye se Spitali Ushtarak nuk kishte asnjë makineri për t’i mbajtur zemrën atij. U bëj thirrje fëmijëve shqiptarë, të bashkohemi për kauzën. Ka ardhur fundi. Fëmija është mbi të gjitha. Nuk kam fjalë, por përjetojmë një ngjarje tragjike, kemi një traumë të madhe. I bëj thirrje prindërve, institucioneve… sepse na ka kapur frika. Njëherë më ka shkuar në Prokurori dhe prokurorja më tha që do t’i shkojmë deri në fund. Por kanë kaluar dy muaj dhe asgjë,