Kur krimi ndërton kulla dhe drejtësia hesht
Landi Çela
Po të mos ishte e vërtetë, do të dukej si një rrëfim grotesk nga një dramë e zymtë ballkanike – një vend ku fajtorët promovohen dhe viktimat harrohen. Por kjo është Shqipëria e vitit 2025. Një vend ku përgjegjësit e tragjedive nuk japin llogari, por bëhen milionerë me bekimin dhe lejen kryeministrit.
Viron Robaj, një nga personat e përfshirë në tragjedinë e 9 janarit 2004 në Kanalin e Otrantos – ku humbën jetën 28 shqiptarë të dëshpëruar që kërkonin shpëtim nga varfëria – sot është ndërtues kullash në Vlorë. Ai nuk është në burg. Nuk është as në bankën e të akuzuarve. Është njeri me pushtet, me privilegje. Dhe kjo ndodh në një vend ku drejtësia është shpallur “e reformuar”, ku ndershmëria predikohet nga foltorja e pushtetit, dhe ku propagandohet “Rilindja” e Shqipërisë.
E njëjta fabul e neveritshme përsëritet në Durrës, ku qeveria Rama ka dhënë leje ndërtimi për një kullë gjigante bashkëshortes së Altin Hajrit, kreut të një bande famëkeqe kriminale, i shpallur në kërkim nga SPAK për vrasje dhe një sërë veprash të tjera të rënda.
Kjo nuk është më mungesë morali – është legjitimim institucional i krimit. Një marrëveshje e heshtur mes pushtetit dhe nëndheshmes: ti më ndihmon me vota dhe pastrim parash, unë të ndihmoj me leje ndërtimi.
Në Elbasan, rilindasit e Këshillit Bashkiak miratuan zgjerimin e tregut Agro-Ushqimor, mbi një pronë të regjistruar në emër të Petrit Çelës, babait të Suel Çelës – i shpallur dy herë në kërkim për organizatë kriminale dhe trafik ndërkombëtar droge. Në Shkodër dhe Velipojë, Pëllumb Gjoka, investitor strategjik i arrestuar prej më shumë se një viti, vazhdon të gëzojë statusin e privilegjuar.
Nga Tirana në veri e deri në jug, “të fortët” dhe kriminelët janë bërë ndërtues të rinj të Shqipërisë së re, me firmën e Edi Ramës.
Po cili është mesazhi?
Që sa më shumë dëme t’i kesh shkaktuar këtij vendi, aq më shumë gjasa ke të pasurohesh prej tij. Një vend ku trafiku i qenieve njerëzore, vrasjet dhe aktivitetet mafioze nuk janë pengesë për të ndërtuar, por një kartë kredenciale për t’u bërë elitë ekonomike.
Në vendet normale, njerëz të tillë mbeten në hije. Në Shqipëri, ata promovohen. Sepse morali është kthyer në pengesë për zhvillimin e oligarkisë.
Tragjedia e 9 janarit nuk është vetëm e shkuar – ajo është një plagë që kullohet sot, sa herë që njerëz si Viron Robaj ndërtojnë mbi rrënojat e saj. Sa herë që bashkëshortet e kriminelëve ndërtojnë kulla me lejen e shtetit, ajo plagë thellohet.
Sepse drejtësia që nuk jepet, është padrejtësi që përsëritet. Dhe një shoqëri që e lejon këtë, është një shoqëri që ka zgjedhur të harrojë.
Por ne nuk do harrojmë. Dhe nuk do heshtim. Sepse në Shqipëri ka ende njerëz që besojnë se e vërteta duhet thënë – edhe kur ajo të bën të ndihesh i pafuqishëm përballë groteskut të pushtetit.
