Jeton 35 ditë. Rritet me 60 gramë në ditë. Në një moment të caktuar ai ndalon së ecuri, sepse këmbët e tij nuk mund ta mbajnë më peshën e trupit të tij. Ai ka djegie nën putrat e tij, muskuj të inflamuar dhe gjoks të fryrë, të shënuar nga vija të bardha anormale. Pastaj ai vdes. Dhe gjoksi përfundon në sanduiçin tuaj ose bëhet kroketë. Shkurt, kjo është ajo që u ndodh pulave të shitura në supermarkete që janë të gjitha njësoj, duke qenë zogj të racës Ross 308, të furnizuara nga kompania shumëkombëshe zvicerane Aviagen për fermat në 80 vende. Pyes veten se çfarë do të mendonin fëmijët që frekuentojnë McDonald’s e tw tjera qw tregtojnw produkte pule, nëse do të dinin disa nga detajet. Megjithatë, për veterinerët që certifikojnë shëndetin e 99% të pulave të sjella në thertore, gjithçka është normale, duke pasur parasysh që kafshët, nga pikëpamja higjieno-sanitare, janë të sigurta.
Djegiet dhe inflamacioni: patologjitë “normale”
Një element tjetër që mbahet nw heshtje me bindje nga kompanitë e mëdha që i shesin ato (Amadori, Aia, Fileni dhe Martini) ka të bëjë me djegiet që prekin pothuajse të gjitha kafshët. Sipas të dhënave zyrtare nga Ministria e Shëndetësisë që Il Fatto Alimentare ka pasur mundësinë të ekzaminojë, praktikisht të gjitha pulat e rritura industrialisht zhvillojnë lezione nekrotike nën këmbë, të shkaktuara nga qarkullimi i pamjaftueshëm dhe lëvizja e dobët e shpendwve. Analiza e mostrave të kryera në afërsisht 185 mijë pula të therura në Lombardi nga 40 ferma, zbulon se të gjithw shpendwt kanë djegie nga kontakti nën këmbë me ashpërsi të ndryshme.
Në gjysmën e rasteve djegiet janë shumë të dukshme dhe zënë afërsisht 50% të sipërfaqes plantare, në 25% të rasteve djegiet mund të shtrihen deri në gishtërinjtë e këmbëve, ndërsa vetëm afërsisht 25% paraqesin dermatit dhe lezione të vogla. Shkurt, në të gjitha fermat e Lombardit shpendwt jetojnë në mbeturina të ndyra dhe të lagura, të cilat janë aq të mbushura me jashtëqitje saqë shkaktojnë djegie të rënda. Kjo është një situatë serioze që tregon mangësi shumë serioze në aspektin e mirëqenies së kafshëve.
Të dhënat e para italiane
Këto të dhëna janë të parat që publikohen në Itali. Ata janë të njohur mirë për prodhuesit (Aia, Amadori, Fileni, Martini) dhe gjithashtu për rrjetet e supermarketeve si Coop, Esselunga, Iper dhe Conad, të cilët shesin pulat e furnizuara nga këta prodhues nën markën e tyre. Në tabakatë me gjoks pule ka shkrime që mburren me mungesën e antibiotikëve, përdorimin e ushqimit natyral dhe praninë e dritës natyrale në ferma. Realiteti i shpendwv, me muskuj të deformuar që nuk mund të qëndrojnë në këmbë për shkak të muskujve të ekzagjeruar të gjoksit dhe putrave të djegura, nuk shkëlqen. Të njëjtat pula u shërbehen si kroketë klientëve të zinxhirëve të ushqimit të shpejtë si McDonald’s, i cili mburret me origjinën italiane të kafshëve, por hesht për kushtet e pahijshme të jetesës.
Askush nuk i pyet zogjtë nëse është argëtuese të ecësh me putrat e djegura, edhe sepse ky aspekt nuk është me interes të madh pasi, sipas rregulloreve, pothuajse gjithçka është në rregull. ‘Pothuajse gjithçka’ sepse në shumë pak raste që konsiderohen serioze, veterinerët e ftojnë mbarështuesin të zvogëlojë dendësinë e kafshëve për metër katror.
4-6% e pulave ngordhin herët
Surprizat nuk mbarojnë me kaq: të dhënat zyrtare tregojnë se 1% e shpendwve ngordhin gjatë transportit ose hidhen në plehra. Duke marrë parasysh që 3-5% të tjera të pulave ngordhin gjatë 5-7 javëve të rritjes, në fund në një stallë prej 10 mijë pulash, ngordhin 400 deri në 600 zogj ose janë në një gjendje të tillë sa duhet të hidhen. Të gjithë të tjerët rriten në mbeturina që u shkaktojnë djegie serioze në putrat e tyre. Situata në Lombardi nuk bën përjashtim. Numra shumë të ngjashëm gjenden në Emilia Romagna, ku u morën mostra nga 47 grupe pulash (për një total prej 239 mijë shpendwsh). Në Sardenjë ka 6 lojëra për një total prej 2 mijë kafshësh, lezionet plantare janë ulur ndjeshëm krahasuar me rajonet e tjera. Nuk ka të dhëna për rajonet e tjera.
Ana tjetër e pulës ‘të lehtë’
Nga ana tjetër, kjo është jeta e një pule të rritur industrialisht. Një makinë për përpunimin e mishit, e përzgjedhur gjenetikisht për ta kthyer ushqimin në muskuj sa më shpejt të jetë e mundur. Një kafshë që nuk do të ekzistonte në natyrë. Dhe nëse do të ekzistonte, nuk do të mbijetonte.
Por askush nuk është shumë i tronditur. Sepse nuk i shohim, sepse janë kaq shumë, tepër shumë dhe tepër anonimë, dhe sepse pula nuk konsiderohet kafshë: vetëm mish, peshë, çmim për kilogram. Por çfarë fshihet pas kësaj lehtësie? Një sistem intensiv që sakrifikon mirëqenien e kafshëve për të maksimizuar rendimentet.
Burimi: Ilfattoalimentare.it
