Në skenën politike shqiptare, një fenomen i pazakontë po merr formë: partitë e reja si Lëvizja Bashkë, Shqipëria Bëhet, Nisma Thurje, dhe Mundësia po sfidojnë drejtpërdrejt monopolin 30-vjeçar të Partisë Socialiste dhe Partisë Demokratike. Kjo prurje e re ka futur frikë në zemrat e Edi Ramës dhe Sali Berishës, dy figurat kryesore të një establishmenti të ngurtë politik që ka manipuluar jetën publike për dekada.
Por pse këto dy “dinozaurë” politikë janë trembur kaq shumë? Arsyeja është e thjeshtë: partitë e reja po mbushin një boshllëk që PS dhe PD kanë krijuar ndër vite me dështimet e tyre të përsëritura, korrupsionin galopant dhe përqendrimin tek interesat e elitës së ngushtë. Për herë të parë, votuesit shqiptarë kanë alternativa që nuk mbartin njollat e së shkuarës.
Sulmet e establishmentit
Edi Rama dhe Sali Berisha kanë përdorur dy taktika kryesore për të sulmuar këto parti: delegjitimimin personal dhe shpifjet e koordinuara. Deklaratat e Erion Braçes dhe Flamur Nokës janë ilustrime të qarta të kësaj strategjie. Braçe përdor një fjalor të ashpër, duke sulmuar Adriatik Lapajn si një “fashist i vogël,” ndërsa Noka e fut Lapajn dhe Shabanin në një teori konspirative të “Soros-it,” duke i cilësuar si “krijesa të Ramës.”
Këto sulme nuk janë asgjë më shumë se një përpjekje për të larguar vëmendjen nga dështimet e partive të mëdha. Rama, për shembull, ka manipuluar pensionistët me premtime boshe dhe projekte të pafundme, ndërsa Berisha po shkon drejt një fundi politik duke u kapur pas metodave të vjetra të frikësimit dhe propagandës.
Pse partitë e reja përbëjnë një kërcënim?
Pse partitë e reja përbëjnë një kërcënim?Partitë e reja nuk kanë nevojë të fitojnë shumicën për të bërë ndryshime; mjafton të thyejnë monopolin. Me një parlament të fragmentuar, Rama dhe Berisha do ta kenë të pamundur të qeverisin si më parë. Kjo është arsyeja pse të dy kampet po investojnë në shpifje, ndërkohë që përpiqen të ruajnë bazën e tyre elektorale.
Suksesi i partive të reja qëndron te mesazhi i tyre: integriteti, transparenca dhe përfaqësimi i qytetarëve të zakonshëm. Arlind Qori, Endri Shabani dhe Adriatik Lapaj kanë arritur të tërheqin qytetarë të zhgënjyer që janë lodhur nga të njëjtat fytyra dhe të njëjtat politika që nuk ndryshojnë.
Koha për t’u zgjuar
Votuesit shqiptarë ndodhen në një moment historik. Në zgjedhjet e 11 majit 2025, ata kanë mundësinë të dërgojnë një mesazh të fortë establishmentit politik: monopoli dydekadësh duhet të marrë fund. Në vend që të frikësohen nga ndryshimi, qytetarët duhet ta përqafojnë atë.
Rama dhe Berisha mund të përdorin gjithë arsenalin e tyre për të diskredituar partitë e reja, por realiteti është i pamohueshëm: për herë të parë pas tre dekadash, ka një shpresë reale për një politikë të re, më të ndershme dhe më të përgjegjshme. Dhe kjo është pikërisht ajo që ata kanë frikë.
