Shqipëria, një vend që përballet me sfida të mëdha në sektorët jetikë si shëndetësia, arsimi dhe infrastruktura, po i dedikon të paktën 3.8 milionë euro për blerjen e karburantit për disa institucione publike dhe, në disa raste, për përfitues privatë. Një procedurë prokurimi e çelur këtë javë nga Operatori i Blerjeve të Përqendruara (OBP) shpalos një qasje të dyshimtë ndaj shpenzimeve publike dhe prioriteteve shtetërore.
Shifra që nuk justifikojnë nevojat
Dokumentet e prokurimit tregojnë një fond limit prej 379 milionë lekësh (3.8 milionë euro) për blerjen e karburanteve, të ndarë në disa lote dhe për një periudhë 24 mujore. Për institucionet përfituese, ky tender mbulon naftë për mjete transporti, por edhe për anije peshkimi. Nëse analiza ndalet te vlera dhe destinacioni i fondeve, pyetjet e para që lindin janë:
•Pse këto shifra kaq të larta për institucione me impakt të kufizuar?
•Si justifikohen prioritizimi i këtyre shpenzimeve ndërkohë që qytetarët përballen me mungesa në shërbime bazike?
Një ndarje fondesh që të lë pa fjalë
Për Lotin 1, “Furnizim me lëndë djegëse diesel (Gazoil)” përfitojnë:
1.Spitali Bashkiak Kolonjë: 2.8 milionë lekë (rreth 24 mijë euro).
2.Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik: 584 mijë lekë (rreth 5 mijë euro).
3.Spitali Tropojë: 9.7 milionë lekë (rreth 82 mijë euro).
4.Spitali Psikiatrik “Ali Mihali” Vlorë: 10.6 milionë lekë (rreth 89 mijë euro).
5.Shërbimi Informativ i Shtetit (SHISH): 33.5 milionë lekë (rreth 281 mijë euro).
Nëse për shërbimet shëndetësore mund të argumentohet nevoja për furnizim të vazhdueshëm, pjesa e dedikuar për SHISH lë vend për dyshime të mëdha mbi përdorimin e karburantit nga ky institucion, duke mos ofruar asnjë transparencë për arsyetimin e këtyre shpenzimeve.
Pabarazia dhe keqprioritizimi
Është ironike që, ndërsa pacientët ankohen për mungesë ilaçesh në spitale, qeveria garanton miliona euro për naftë. Spitalet në Kolonjë, Tropojë dhe Vlorë përfitojnë shuma të konsiderueshme për karburant, ndërkohë që këto zona shpesh raportojnë kushte të mjerueshme për pacientët dhe stafin.
Po ashtu, përfshirja e institucioneve si Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik dhe SHISH nënvizon mungesën e balancës dhe transparencës në alokimin e burimeve. Në një vend me varfëri të lartë dhe emigrim masiv, përdorimi i parave publike për qëllime të paqarta është një fyerje ndaj qytetarëve.
Ku janë prioritetet reale?
Nëse qeveria do të përdorte të njëjtën vendosmëri dhe fonde për të përmirësuar shërbimet publike, ndoshta qytetarët nuk do të ndiheshin kaq të zhgënjyer. Megjithatë, blerjet e karburantit për grupe të privilegjuara ose institucione që shpesh veprojnë pa llogaridhënie, janë dëshmi e një modeli të përhershëm keqmenaxhimi dhe mungese transparence.
A është kjo një politikë mbështetëse për qytetarët? Apo një tjetër shembull i shpërdorimit të parasë publike për interesa që mbeten gjithmonë të mjegullta? Shqiptarët meritojnë përgjigje.
