Kryepeshkopi i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, Joan Pelushi, është i ftuari i episodit të radhës i podcast-it të kryeministrit Edi Rama.
Kryepeshkopi i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, Joan Palushi ishte sot i ftuar në episodi 13 sezoni 4 i podcastit “Flasim”.
Pjesë nga diskutimi:
Edi Rama: Ne kemi njohje shumë të vjetër dhe kemi folur për këto tema duke bërë ecejake mbrëmjeve në rrugën Myslym Shyri deri pas mesnate, flitet për vitet 80 dhe as nuk mendohej që ne do të dilnim në botën e lirë dhe do të kishim lirë të praktikonim fenë.
Ju kishit një fjali shumë të thjeshtë kumbuese, që unë do të bëhem prift. Faktikisht ndodhi por arsyeja përse e solla këtu është se kurrë nuk patëm mundësi të flisnim me të njëjtën liri, nga vinte ajo siguri?
Kryepeshkopi Joan: Unë vij nga një familje shumë e madhe dhe jo e krishterë, në atë kohë nuk praktikohej asnjë lloj besimi. Nuk ishte konvertim.
Kur lexova për herë të parë Ungjillin, në vitin e 4 të gjimnazit ndodhi diçka thellë brenda meje. Mu kthye sërish gëzimi i fëmijërisë. Në atë çast jeta ime ndryshoi. Pata fatin të njihesha edhe me njerëz që kishin akses në libra të tilla. Bindja për t’u bërë prift lindi atëherë.
Rama: Ka njerëz që thonë si i lejon Zoti të ndodhin masakra nga më të tmerrshmet, si i lejon Zoti spastrimin etnik, si lejon që një prind të humbë fëmijën e kështu me radhë. Si i përgjigjet një njeri i Zotit?
Kryepeshkop Joani: Në kuptimin fetar, shihet në një formë akoma më të thellë. E keqja në teologjinë e krishterë, nuk shihet sikur ka substancë, shihet si deformim i së mirës. E keqja nuk ekziston, është e mira që është deformuar. Deformimi i së mirës erdhi si pasojë e vullnetit të lirë të njerëzve. Ne jetojmë në kohë dhe në hapësirë, ne na duket shumë gjatë, për Perëndinë. Te Zoti nuk ka as të shkuar, as të ardhme. Është një e tashme e përgjithshme. Ajo që mund të na duket një kohë e pafund, mund të jetë e shkurtër. E keqja vjen nga deformimi që bëri njeriu. Prandaj për të qenë i mirë në kuptimin e krishterë, nuk është në planin etik, është në planin ontologjik të qenies sonë. Duke mos qenë të mirë, jemi ne që pakësohemi si njerëz, etika është shumë e rëndësishme sepse varet edhe qenia jonë nga kjo gjë. Nuk e solli vdekjen Zoti, e sollëm ne që u shkëputëm nga jeta. Unë nuk mund të flas për raste të veçanta që të them pse i ndodh këtij personi. E gjithë kjo është një proces rekuperimi, padyshim që është me dhimbje, edhe shpjegimi është sipas nivelit të besimit të njerëzve. Nuk mund t’i thuash një prindi që sa ka humbur fëmijën është për të mirën e tij. ndonjëherë përgjigja më e ditur, është të thuash nuk e di. Është një proces që duhet të ndodhë brenda tij. Në çaste qetësie, mund të shpjegosh edhe më shumë.
Kryeministri Edi Rama ka zbuluar një detaj nga jeta e Kryepeshkopit Joan, duke treguar se përpara se të bëhej prif ka punuar si infermier në spitalin psikiatrik.
Rama u shpreh se për Hirësi Joan psikiatria ishte palestra në mungesë të kishës, ku ju stërvitnit shpirtin.
Ndërsa Kryepeshkoi, i ftuar në podkatin e Ramës “Flasim”, tha se kjo ishte pikërisht arsyeja pse shkoi atje.
“Familja u çudit fillimisht sepse isha një djalë i ri”, tha Hirësi Joan, duke shtuar se kur shkoi në spitalin psikiatrik dhe pa realitetin atje, i nisi dhemshuria për njerëzisht që ndodheshin në atë institucion.
Edi Rama: Kur ecejakeshim ju punonit infermier në spitalin psikiatrik. E kujtoj shumë mirë thoshin se gjëja më e mirë që bën njeriu është të japë. Mirëpo tek dhënia ka një moment egoizmi në sensin e vetëkënaqësisë që po jep, pra jep por merr në këmbim sensin e lumturisë. Por më thonit kur jep dhe marrësi nuk e di fare se kush je është ndryshe. Psikiatria ishte palestra në mungesë të kishës, ku ju stërvitnit shpirtin
Joan Pelushi: Në fakt kjo ishte edhe arsyeja përse shkova atje, ishte frymëzimi i ungjillit. Familja u çudit fillimisht sepse isha një djalë i ri. Kur shkova dhe pashë atë realitet, nis një dhembshura e madhe për këta njerëz.
Ajo që ndjeva herën e parë ishte dhembshuri, aq më tepër kur pashë që atje ishte edhe një person që e kisha njohur e kisha pasur në klasë.
Mendja është gjëja më e rëndësishme e njeriut. Këta njerëz duhet të ndihmohen.
