Kur Yitzhak Shamir u varros në varrezat në malin Herzl më 2 korrik dymbëdhjetë vjet më parë, ishte Benjamin Netanyahu – i cili kishte qenë një zëvendësministër i ri në qeverinë e tij të dytë – ai që e përkujtoi. Tani ai është në krye të vendit dhe si një dashnor i historisë dhe liderëve që e bënë atë (ai ndihet si njëri prej tyre) po rindërton vendimin e marrë nga kryeministri në 1991, kur iu dorëzua presionit të George Bush që nuk reagoi ndaj dhjetëra raketave Scud të lëshuara nga diktatori irakian Saddam Hussein kundër Tel Avivit dhe rrethinave të tij.
Kështu Shamiri i mahnit izraelitët, ai ishte një skifter i krahut të djathtë, qoftë edhe për shkak të së kaluarës së tij si komandant i bandës Stern, përgjegjës për sulmet kundër britanikëve përpara lindjes së shtetit. Në atë fjalim Netanyahu shton interpretimin e tij: «Shamir nuk qëndroi joaktiv. Ai paralajmëroi amerikanët për pasojat nëse bombardimet vazhdojnë. Dhe do të kishte goditur Irakun nëse Lufta e Gjirit nuk do të kishte përfunduar .”
Bibi, siç quhet ndryshe Netanyahu, me sa duket po përgatitet të ndjekë këtë opsion të dytë.
Dhe qendrat e zhvillimit mund të jenë ndër objektivat e hakmarrjes së mundshme për bombardimin e urdhëruar nga Ali Khamenei, udhëheqësi Suprem i Iranit, në natën midis së shtunës dhe të dielës. Do të ishte operacioni më kompleks ndër të mundshëm, planet ekzistojnë, janë parë dhe rishikuar, do të përfshinte përdorimin e F-35 në skuadrilje të ndryshme që do të mbulonin gati 2000 kilometra fluturim nga drejtime të ndryshme.
Mungon një element thelbësor nëse objektivi është ndalimi i programit bërthamor: të shkatërrohen termocentralet si Fordow, të ndërtuara 80 metra thellë brenda një mali, nevojiten bomba 13 tonësh “bunker buster” që as miku i tij Donald Trump nuk ia dha kur ishte president.
Shtabi i Përgjithshëm mund të zgjidhte të godiste regjimin aty ku dhemb më shumë dhe ku vërehet më pak, sepse nuk do të kishte shpërthime. Tashmë në vitin 2009, hakerat e ushtrisë, së bashku me amerikanët, programuan virusin Stuxnet i cili infektoi kompjuterët e instaluar në laboratorë dhe vonoi kërkimet e shkencëtarëve. Një bastisje kibernetike mund të fokusohet gjithashtu në infrastrukturë – pompat e benzinës dhe industritë janë shënjestruar në të kaluarën – për t’u treguar iranianëve se sa e brishtë mund të jetë diktatura e mullahëve.
Një përgjigje më tradicionale me raketa ose një mision të forcave ajrore do të përqendrohej në objektet ushtarake duke u përpjekur të shmangte sa më shumë viktima civile. Objektivat përfshijnë bazat e Pasdaran në Iran dhe depot e armëve të ndërtuara vitet e fundit nga Garda Revolucionare në Siri drejt kufirit me Libanin./ Corriere della Sera
