Edidon Ypi
Ne budallejt themi atë që mendojmë dhe e besojmë atë që ju të squtët thoni. Ju të shkathëtit nuk thoni atë që mendoni dhe nuk e besoni atë që ne budallejt iu themi.
Ne budallejt besojmë se Dielli lind nga Perëndimi. Ju inteligjentët thoni se dielli lind nga Lindja.
Për ne budallejt ekonominë e mbajnë në këmbë biznesmenët. Ju pehlivanët thoni se këtë shërbim të çmuar e bëjnë proletarët. Thoni si të doni, veç mos u habisni kur kallaballëku të zbresë në shesh të rrafshojë gjithçka.
Ne budallejt e kemi të qartë se banakierët televizivë të së enjtes mbrëma janë pararoja e dallavereve dhe hajdutllëkut. Ju kopilat këtë bëni sikur nuk e kuptoni. Sytë iu dalçin. Juve dhe atyre.
Ne budallejt përdorim nja një mijë fjalë kur flasim dhe nja pesë mijë kur shkruajmë. Ju eruditët as flisni as shkruani. Derisa të mësoni ca fjalë ju kokëpalarët, do vazhdojmë të dërdëllisim dhe shkarravisim ne budallejt.
Ne budallejt që nuk kemi kushedi se çë dhe nuk fitojmë asgjë, e marrim faturën tatimore për çikërrimat që blejmë. Ju banditët e pangopur që keni gjithçka, faturë tatimore as merrni as e jepni edhe kur blini e shisni gradaçela.
Ne budallejt nuk vjedhim. Ju gjenialët vidhni. Po të vidhnim ne, budallej do ishit ju.
Ne budallejt lexojmë poezi. Madje ka ndër ne budallejtë ca idiota që poezitë i mësojnë përmendësh.
Poezitë më të bukura për ne budallejt janë ato që dredhin zemrën dhe zbutin shpirtin. Për ju gjenialët janë ato që tregojnë si piqen mëlçitë në prush dhe si bëhet pilafi me lëng mishi.
Ne trashanikët femrave u bëjmë komplimenta. Ju elegantët femrave u mbani leksione. Prandaj ne budallejve femrat na falin atë pyllin e fundbarkut, ndërsa juve i’u dhurojnë noc rrokun.
Ne budallejt nuk ikim nga Shqipëria. Ju fenomenalët ikni. Aman mos ikni. Po ikët ju, të squtë bëhemi ne.
Ne budallejt e dimë që era, shiu, breshëri, toka, deti, malet, kodrat, lumenjtë, përrenjtë, u përkasin të squtëve. Por Bota është e budallejve.
