Presidenti rus Vladimir Putin ka kërcënuar së fundmi se do të vendosë trupa pranë kufirit të vendit me Finlandën. Kjo është një goditje e rëndë, duke marrë parasysh se kufiri është më shumë se 1300 kilometra i gjatë.
Finlanda tani gëzon mbrojtjen e aleatëve të saj në NATO, që do të thotë se kërcënimi i Putinit nuk ka gjasa të shkaktojë ndonjë ankth ekzistencial.
Por kjo përpjekje për frikësim do të jetë e pasuksesshme edhe për një arsye tjetër thelbësore: Rusia nuk ka ushtarë të mjaftueshëm.
“Ne përgjithësisht kishim marrëdhënie ideale me Finlandën. Thjesht perfekte. Nuk kemi pasur asnjë pretendim ndaj njëri-tjetrit, sidomos territorial, për të mos përmendur zonat e tjera. Ne nuk kishim as trupa; ne i larguam të gjitha trupat nga atje, nga kufiri ruso-finlandez,” u ankua Putin në një intervistë me agjencinë shtetërore të lajmeve RIA muajin e kaluar.
Sidoqoftë, Finlanda u bashkua me NATO-n. “Kështu kanë vendosur. Por ne nuk kishim trupa atje, tani do të kemi”, shtoi ai.
Ankesa e Putinit ishte shumë e ngjashme me atë të një partneri dhunues ose abuziv që pretendonte se gjithçka ishte në rregull derisa personi tjetër shkoi në polici ose u largua. Në të vërtetë, dikush pyet veten nëse pushtuesit kryesorë të Kremlinit e kanë konsideruar ndonjëherë efektin që fjalët dhe veprimet e tyre kanë në vendet e tjera, pasi ishte, natyrisht, lufta e Rusisë që e shtyu Finlandën të aplikonte për anëtarësim në NATO.
Por problemi me kërcënimin e vazhdueshëm të të tjerëve është se ai kërkon burime të konsiderueshme. Nëse Rusia dëshiron të frikësojë Finlandën duke njoftuar se do të hakmerret për pranimin e vendit në NATO, ajo duhet të ketë shumë trupa në dispozicion. Rusia thjesht nuk ka.
“Rusët nuk do të kenë burimet për të ndërtuar infrastrukturë, për të prodhuar armatime të reja të rënda dhe për të rekrutuar një numër të konsiderueshëm forcash në kufirin tonë përpara viteve 2030,” tha gjeneralmajori në pension Pekka Toveri, një ish shef i inteligjencës ushtarake finlandeze.
Finlanda është një mjedis operacional shumë kërkues, siç mësuan sovjetikët gjatë Luftës së Dytë Botërore. Sovjetikët e quajtën atë “operacione në zonën kënetore-pyjore” dhe kërkon trajnim dhe pajisje speciale që ata nuk i kanë. Në të vërtetë, pjesa më e madhe e zonës kufitare të Finlandës është një shkretëtirë e plotë, e cila nuk është e përshtatshme për luftime moderne të mekanizuara.
Ndërkohë, ushtria ruse është aq e shtrirë sa që vetëm disa muaj pas pushtimit të saj në shkallë të plotë të Ukrainës, Kremlini kishte transferuar tashmë trupat e tij të vendosura pranë kufirit finlandez në detyrë në Ukrainë edhe pse Putin pretendon se ata u larguan si shenjë miqësie me Finlanda.
“Ata kanë ende Brigadën e Pushkës së Gardës 138 të Veçantë në Kamenka pranë Shën Petersburg, rreth 50 kilometra nga kufiri finlandez. Por garnizoni është goxha bosh, pa trupa të gatshme luftarake sepse janë të gjithë në Ukrainë. Dhe të pesë brigadat afër nesh ishin gjysmë të forta tashmë para luftës.”- vuri në dukje Toveri
Edhe pse ministri rus i Mbrojtjes Sergei Shoigu bëri zhurma luftarake kur Finlanda u bashkua me NATO-n, asnjë trupë nuk u zhvendos në kufirin finlandez.
E tillë është shtrirja e tepërt e forcave të armatosura ruse, nuk është për t’u habitur që udhëheqësit finlandezë kanë reaguar me qetësi ndaj njoftimit të Putinit.
Në të vërtetë, forcat e armatosura ruse kanë luftuar aq keq për të rekrutuar mjaftueshëm ushtarë për luftën saqë u është dashur t’u dorëzojnë disa zona mercenarëve të Grupit paraushtarak Ëagner, për të mos përmendur rekrutimin e të burgosurve.
Rreth 100,000 të dënuar tashmë janë rekrutuar për detyrën e luftës në këmbim të lirisë dhe për shkak se këta ushtarë të trajnuar dobët vriten në një numër të madh, ata duhet të plotësohen vazhdimisht.
Kështu që nuk ishte befasi kur disa muaj pas “operacionit të saj special ushtarak”, Rusia u detyrua të ekzekutonte një mobilizim të pjesshëm , i cili ishte vetëm pjesërisht i suksesshëm, pasi shumë burra të kualifikuar tashmë ishin larguar nga vendi.
Dhe tani, Putin, i cili tha në fund të vitit të kaluar se Rusia kishte 617,000 ushtarë në Ukrainë, dëshiron të rrisë më tej forcat e armatosura të vendit. Por është e vështirë të mbash një forcë prej 600,000 vetësh në Ukrainë kur numri total i forcave të armatosura të Rusisë është 1.15 milionë.
Ndoshta çuditërisht, dhjetorin e kaluar Putin urdhëroi që forcat e armatosura të rriteshin në rreth 1.32 milionë; në të njëjtën kohë, Shoigu sugjeroi se ato duhet të rriten në 1.5 milion deri në vitin 2026.
Megjithatë, kjo ende ngre pyetjen se nga do të vijnë këta ushtarë dhe sa të mirë do të jenë ata. Nuk është e çuditshme që pavarësisht nga Ëagner dhe ish-të dënuarit, thashethemet se Kremlini planifikon një raund tjetër mobilizimi kanë filluar të qarkullojnë.
Ndërsa forcat e armatosura ruse luftojnë me detyrat më themelore, politikanët finlandezë mund të lejojnë që të mos alarmohen nga kërcënimet e Putinit, tani për tani. Por rreziku i agresionit rus do të mbetet sepse Rusia duket se nuk ka gjasa të ndryshojë rrënjësisht në të ardhmen e afërt.
Problemet e rekrutimit ushtarak të një kundërshtari janë thjesht fat dhe fati ynë nuk do të zgjasë. Kjo është arsyeja pse Finlanda dhe Suedia ishin të mençura për t’u anëtarësuar në NATO.
Por këtë herë, Putini e mbivlerësoi forcën e ushtrisë së fuqishme ruse dhe nënvlerësoi aftësinë e politikanëve perëndimorë për të kuptuar aritmetikën bazë. / “Politico”
